Cancer foundation en Nottingham

Gister mochten de kinderen zonder uniform naar school! Althans ze mochten kiezen, uniform of dagelijkse kleding. Kiezen zij voor dagelijkse kleding moeten zij 50p betalen. Kiezen ze voor het uniform hoeven zij niks te betalen. Het was heel raar om de kinderen zonder uniform aan te zien. Zelfs de docenten waren in dagelijkse kleding. Want normaal hebben de docenten allemaal nette kleren aan, vind ik bij de mannen niet erg natuurlijk hehe.
In de pauze waren er allemaal cup cakes te koop voor 20p. De kinderen mochten 1 kiezen. In de lerarenkamer stond de hele tafel vol met taart. Dus de hele kamer stonk naar suiker, glazuur en marsepein. Wat een misselijkmakende lucht eigenlijk. Waarom dit allemaal gedaan wordt is voor het goede doel ‘Macmillan cancer support’. Ik heb ook wat geld gegeven natuurlijk.

Omdat mijn Engels al best goed is ontwikkeld, zal zeg ik het zelf, mag ik van sommige leraren buiten de klas met een groepje werken, best apart om dingen uit te moeten leggen in het Engels, vooral rekenen. Subtraction - , addition + , division ­­÷, multiply x. Daar zijn ze erg veel mee bezig.
Nu heb ik wel een confession, ik begrijp nu gewoon priemgetallen.
Ik leer zelf gewoon wat rekentrucjes van deze leraren, die ik zelf kan toepassen met rekenen, echt beschamend gewoon. Nu zit ik soms naar de uitleg te kijken en denk ineens: ‘Oooh gaat dat zo makkelijk?’

Nottingham:
Vandaag gingen de kinderen op een schooltrip naar Nottingham, Gallerie of Justice.
Ik had vorige week al voor de zekerheid gevraagd of ik ‘allowed’ was op de schooltrip en ja ik mocht mee. Dus ik ging vandaag heel vrolijk als een kip zonder kop de bus in lopen: ‘I’m excited!’ hoor ik in de bus van iemand dat mijn naam niet op de lijst staat en daarom niet mee mag.. Blij gemaakt met een dode mus. Ik de school binnen lopen, best wel chagrijnig, met een leerkracht en hij zei aan degene die de leiding heeft dat ik niet op de lijst stond. Naaaah dat was helemaal niet erg en ik mocht natuurlijk wel gewoon mee. Thank god.
Veel kinderen wouden toen bij mij in het groepje, terwijl ik helemaal geen groepje had. Toen ik vroeg waarom ze zo graag bij mij wouden kreeg ik als antwoord: ‘Because you’re fun.’  Superlief om te horen. Vooral van sommige kinderen waar je het totaal niet van verwacht.

Ik had het museum heel anders verwacht. In het museum zelf was er een half uur de tijd om rond te kijken in de 3 kamers. En het mooie komt nog. Het museum had de school verplicht dat de kinderen een toneelstuk moesten gaan doen van 17 pagina’s.
Het toneelstuk ging over 2 rechtszaken in 1588, super interessant voor een kind van 10. Not.
Dus ja een heel uur lang, ja een heel uur lang kijken naar een toneelstuk dat de kinderen hadden gerepeteerd, waar ze zelf volgens mij geen reet van snapten met al die moeilijke woorden.

Toen we terug gingen naar de school met de bus, stonden we ook nog een uur in de file. Ja was echt een leuke dag.. Ik ben kapot.